ใต้ร่มรื่นเขียวครึ้มด้วยเงาไม้ใหญ่ในป่าศักดิ์สิทธิ์ วัดนักบุญยอแซฟ บ้านถิ่น วันเสาร์ที่ 2 พฤศจิกายน 2013  แม้แดดยามบ่ายสาม จะแผดแสงแรงกล้าเพียงใด  แต่พี่น้องได้มารวมตัวกันหนาตาเพื่อร่วมในพิธีบูชาขอบพระคุณ ในโอกาสวันภาวนาอุทิศแก่ผู้ล่วงลับ และสมโภชนักบุญทั้งหลาย  คุณพ่อสมนึก สุทธิ  เจ้าอาวาส ให้ข้อคิดถึงมุมมองในวันนี้ว่า “เราเชื่อว่าพระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์และทรงกลับคืนพระชนมชีพเราจึงเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงนำบรรดาผู้หลับอยู่มากับพระองค์โดยทางพระเยซูเจ้าเช่นเดียวกันมนุษย์ทุกคนตายเพราะอาดัมฉันใดมนุษย์ทุกคนก็จะกลับมีชีวิตเพราะพระคริสตเจ้าฉันนั้น”ดังนั้น จึงเป็นโอกาสดีที่ญาติพี่น้อง มิตรสหาย ได้คืนสู่เหย้า มาร่วมมิสซาด้วยกัน มาเสกสุสาน และภาวนาอุทิศแก่บรรพบุรุษ ญาติสนิท มิตรสหาย ซึ่งอาจจะเป็นเพียงครั้งเดียวในรอบปี แต่เปี่ยมความหมาย .. หลายคนซึ่งได้โยกย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่อื่นตามภาระหน้าที่ของชีวิต  ดังนั้น ภายหลังพิธีมิสซา  จุดเทียน ภาวนา และเสกสุสานแล้ว  จึงรับประทานอาหารร่วมกันอย่างครื้นเครง ทักทาย พบปะ สนทนาพูดคุยกัน เป็นบรรยากาศอบอุ่นของครอบครัวแห่งความเชื่อเดียวกัน…

ชุมชนแห่งความเชื่อนี้  มีวัดแห่งแรกเมื่อกลางปี ค.ศ. 1955 ในสมัยพระสังฆราชคลาเรนต์ เจ. ดูฮาร์ตตัววัดเป็นอาคารไม้ 2 ชั้น ในเขตอำเภอเพ็ญ ริมถนนมิตรภาพ ระหว่างกิโลเมตรที่ 33-34 ตั้งชื่อว่า “วัดนักบุญยอแซฟ บ้านถิ่น”โดยมี คุณพ่อทอมกริฟฟิต เป็นเจ้าอาวาส  ท่านได้บุกเบิกแพร่ธรรมคำสอนโดยเดินทางด้วยเท้าไปเยี่ยมครอบครัวคาทอลิกเก่า ซึ่งพอจะมีบ้าง บริเวณ บ้านธาตุ บ้านหมูม่น บ้านสวยหลง บ้านดอนข่า พยายามให้คาทอลิกเก่าย้ายถิ่นฐานมารวมกันอยู่ใกล้วัด  วัดหลังปัจจุบันสร้างขึ้นใหม่ในสมัยพระสังฆราชยอร์ชยอด พิมพิสาร รูปแบบโครงสร้างตามวัฒนธรรมพื้นบ้านอีสาน  โดยมีพิธีเสกวัดในวันที่ 22 มีนาคม ค.ศ.1997